Ucieczka

Jacobowi odpowiedziało milczenie. Stalker grzał się przy ogniu, od czasu do czasu sięgał po tanie winko stojące stole o nogach z cegieł i blacie z kawałka blachy.

Corey tylko pokiwał głową słuchajac Doca i przygotował się do ewentualnego strzału.

Jurij powoli wszedł za towarzyszami broni, do pomieszczenia. Ujrzawszy gazetki pierwsze co mu przyszło na myśl było "Zbereźnik". Stanął nieopodal Coreya opierając się o ścianę i oczekiwał na dalszy ciąg wydarzeń.

Lukas bez wahania wyciągnał broń i stanał obok Coreya.

-Potrzebujesz czegoś ? Może jesteś ranny ? W zamian za gościnę służe swoją pomocą, jestem wykwalifikowanym medykiem.-Powiedział do stalkera.
-Panowie, koleś mi się nie podoba- szepnął do kolegów.

Stalker nadal nic nie mówił, po czym z jego gardła wyrwało się zduszone stęknięcie, a następnie spojrzał na Jacoba jak na kretyna.
"Jestem niemy, głąbie." - zdawało się mówić to spojrzenie.

Wciągnął zza pazuchy karteczkę i ołówek.
- Jeśli chciałbyś coś nam powiedzieć, napisz, byle czytelnie.
Zdjął z siebie kurtkę i położył ja obok siebie. Z plecaka wyciągnął mielonkę w puszce.
-Macie coś, żeby otworzyć ?

Być może to co zrobił Corey nie należało do rozważnych, lecz opuścił broń, wierząc w dobre intencje stalkera. Spojrzał na Lukasa, ciekaw czy zrobił to samo.

Czekał na to czego dowie się Doc, który pełnił u nich funkcję negocjatora.

Stalker jednak odtrącił kartkę i ołówek, wzruszając ramionami. Chyba rzeczywiście był niemową, bo ni słowa nie wyrzekł. Nawet nie pomrukiwał.
Za to Doc zauważył obok butelki sporych rozmiarów nóż myśliwski do oprawiania zwierzyny. Choć... Równie dobrze mógł to być tasak. Chrzanić to, Jacob nie widział za dobrze w ciemnościach.

Schował spowrotem kartkę i ołówek.
-Skorzystam z noża, jeżeli nie masz nic przeciwko.
Zręcznie wziął nóż, który okazał się być, tym czym był na pierwszy rzut oka- ostrym i solidnym. Uwinął się z puszką raz dwa, nie była mała więc każdy mógłby się posilić przed snem. Rozciął i pociął zawartosc w mniej więcej równe kawałki.
-Częstujcie się- Powiedział i wytarł nóż starnannie w szmatę wyciągniętą z plecaka.
-Dzięki stary. - Wziął sobie kawałek mielonki i zjadł go ze smakiem. Pochodziła jeszcze sprzed wojny, niedaleko jego domu była fabryka konserw. Po bombardowaniu trochę się ze szwagrem szabrowało. Fabryka to dobre słowo w tym wypadku. Nikt nie wie co tam pakuja. Ważne, że dobre (a w tych czasach prawie wszystko co nie świeci jest uważane za dobre). Ułożył się pod ścianą przykrywając kurtką, rękę miałna broni, która spoczywała w odbezpieczonej kaburze, tak na wszelki wypadek.
-Jeśli ktoś będzie jeszcze głodny, to niech mówi póki jeszcze żyje.- powiedział uprzejmie

Corey wszedł do pomieszczenia wolnym krokiem zdejmując hełm. Tu wszystko skrzypiało i zgrzytało. Totalna ruina. Podszedł do Jacoba, poprosił go o otworzenie jeszcze jednej konserwy, gdy ten to zrobił podziękował i wziął ją ze sobą. Usiadł w kącie i zajadał się jednym z lepszych posiłków od kilku dni.
- Wyborne - powiedział
Odłożył wszystko na ziemię. Dopiero teraz zdał sobie sprawę z tego jak bardzo był głodny.

Jurij wszedł do środka do pomieszczenie, po czym zdjął hełm, odczepił butle z pleców i położył je w kącie. Nawet jeśli stalker miałby złe intencje to jego broń i tak na nic by się im zdała w ciasnym pomieszczeniu. Rozejrzał się po otoczeniu. Widok specjalnie go nie zdziwił, przeciętna izba, jedna z tych, którym dane było przetrwać. Po krótkiej chwil zadumy znalazł się koło Jacoba, a następnie poprosił go o trochę konserwy. - Dzięki. - powiedział, gdy ją dostał, po czym przysiadł koło koksownika odłożył hełm i zaczął zjadać swój posiłek. Mięso to miało nawet całkiem znośny smak, toteż Jurij zjadł je szybko, jednak zostawił trochę, a następnie spojrzał na obecnego tutaj stalkera. - Chcesz? - zapytał go.

NYFB spojrzał na stalkera , tjaa doskonale go rozumiał . Ci kolesie nie dadzą mu spokoju , ale on już się przyzwyczaił. Wziął od Doc'a trochę żarcia i przysiadł przy koksowniku. Zaczął czyścić swojego ukochanego winchestera , wkońcu nie raz uratował mu życie.

Lukas rozejrzał się po pomieszczeniu. Wszyscy spokojnie siedzieli, on postanowił sprawdzić tyły u czy aby wszystko jest w porządku.

Na zewnątrz rozległa się stłumiona eksplozja. Pewnie znowu Bombermani zaczęli się tłuc ze Śmieciami. Stalker jednak w ogóle nie zwracał na to uwagi. Grzał przy ogniu brudne ręce, jego równie brudna twarz nie wyrażała emocji.
Po chwili jednak odwrócił się do Doca i wskazał na puszkę po konserwach, a potem na siebie. Spojrzenie miał pytające, toteż wniosek był chyba prosty.
Chyba.

Oczywiście, przyjacielu.- Powiedział i nie wychodząc spo kurtki poprosił towarzyszy o podanie noża i otworzył konserwę, którą podał również przez nich. Wytarł nóż i poprosił o jego odłozenie, dalej siedział pod kurtką, kto wie co niemowie strzeli do łba.

Jurij westchnął, gdy stalker nie wyraził żadnej odpowiedzi na jego pytania, po czym zjadł resztę konserwy.

NYFB dalej siedział , chwilę wpatrywał się w swojego winchestera. Później spróbował zasnąć.

Gdy Corey skończył posiłek, wstał założył hełm i wziąl broń do ręki. Poszedł do Lukasa i spytał

- I jak? Coś się dzieje?

Rozejrzał się po Gruzowisku.

Lukas przełknął ostatni kęs swojej porcji po czym zaczął powoli czyścić swoją broń. Nie chciało mu sie specjalnie spać ale monotonia tej czynności powoli go usypiała. Coraz wolniej przecierał broń.

Po pewnym czasie z kompanii przytomni byli tylko Jurij i Corey. No i ten niemy stalker. Chociaż... Chociaż może on tylko niemowę udawał, a średnio bystrzy kumple nie mogli się tego domyślić?
Nie wiadomo, a na pytania było za późno, bowiem mężczyzna wybrał sobie jakąś gazetkę i począł oglądać gołe babsztyle przy świetle zapalniczki. Pewnie był członkiem Gildii i cieszył się immunitetem. Każdy wiedział, jak straszny był gniew Gildii w Gruzowisku. Szabrownicy nie atakowali nikogo. Po prostu odcinali dostawy...

Corey szturchnał Jurija łokciem

- Idziemy w kimę? - zapytał, miało ochotę już dawno to zrobić, jednak cały czas myślał o przeklętym mieście i ciągle obawiał się, że zaraz coś się wydarzy. To zaraz trwało zdecydowanie za długo.

Jurij podrapał się po głowie i rozejrzał się. Prawie wszystkich zmorzył sen. Spojrzał na niemego stalkera. "Dziwny gość, czyżby coś ukrywał?" - myślał drużynowy pyro. Senność też zaczynała mu dokuczać, ale probował jeszcze wytrzymać, niewiadome bowiem było czy tajemniczy gospodarz nie sprzeda ich w niewole do eksperymentów genetycznych czy czegoś takiego. Złożył dłonie w ten sposób by okrywały nos i usta. "Pić mi się chce." - stwierdził w myślach po czym odpiął od pasa manierkę z wodą, przyłożył do ust i pociągnął zdrowego gula. Spojrzał nieufnie na stalkera, miał mu za złe, że go wcześniej zignorował. Koniec końców jednak wstał, podszedł do czegoś co w zamierzchłych czasach było oknem i ostrożnie przez nie wyjrzał, by poobserwować widoki.

Po chwili jednak stalker spał snem kamiennym, chrapiąc spod świńskiej gazetki. Jurij poczuł na twarzy chłodny wiatr, zaś na dole cichły odgłosy walki. W dalszych dzielnicach walczyli, to jasne. Ale grunt, że tutaj było cicho, spokojnie i bezpiecznie. I pewnie byłoby tak nadal, gdyby nie...
Samochód. Zwyczajny, cywilny samochodzik, jadący sobie po gruzach. Garbus?... Garbus! Przedwojenny chyba, ale w dobrym stanie. Tylko drzwi nie miał. I dachu. Ale jeździł, a to się tylko liczyło. Byłoby bosko, gdyby nie Szabrownik z cekaemem ustawionym na resztkach dachu.

Z błyskiem w oku pyro spostrzegł garbusa, z wrażenia cicho zaklął pod nosem. Szybkim krokiem podszedł do Coreya. -Wstawaj! Szybko! Musisz to zobaczyć! - powiedział zduszonym szeptem. Po czym nie bacząc na jego reakcje znów podbiegł do okna.